Pierre Alechinsky: verschil tussen versies

| tekst = Hij [Alechinsky] zit te schateren op zijn vlot: beschouw hem niet als een schipbreukeling, want hij bijt.

| bron = {{aut|Luc de Heusch}}, presentatie van Alechinsky solotentoonstelling 'Fêtes et trouble-fête peintures, etc..', Galerie Apollo, Brussel 1948

| opmerking = [[w:Luc de Heusch|Luc de Heusch]] doelde op het losse en open karakter waarmee Alechinsky zijn kunst toen al benaderde, in zijn vroege jaren

}}

| tekst = Maar nu, zie hem daar zitten, zonder bagage, hij zit op het mos en op de stenen en kijkt naar een [boom]wortel, [..] en zijn hand is aan zijn blik gekoppeld, er gaat niet verloren van wat hij ziet, er gaat niest verloren tussen wat hij neemt en geeft,. Ik verdenk hem ervan met de tak van een boom te schilderen.

| bron = {{aut|Christian Dotremont}}, 'Phases', in ''L'arbre et l'ame'', Parijs 1953

| opmerking = Al heel vroeg associeerde Dotremont het werk van Alechinsky met de figuur van de boom; veel later schreef Alechinsky in 1992 dat hij door het observeren van bomen heeft leren tekenen

}}

| tekst = Hij houdt er een vreemde mening op na, die man, hij gelooft niet dat de schilderkunst dichter bij het leven staat als ze afstand neemt van de schilderkunst

| bron = {{aut|Dotremont}}, inleidende tekst 'Wat gebeurt er?', 1954

| opmerking = Dit citaat is afkomstig uit de inleiding bij zijn eerste individuele tentoonstelling in 1954 in Parijs; zijn vriend, de schrijver-schilder [[w: Christian Dotremont|Dotremont]] speelde hier met een paradox

}}

| tekst = Alechinsky moet niet op zoek of op jacht, [..] van allerwege komen bevriende beesten zich aan zijn voeten vlijen; geweldig gooit hij ze in een bad van gekleurd terpentijn en vlak voor zij helemaal ontbonden zijn, zodat er nog net een spoor van hun verschijning zichtbaar is, zet hij er zijn naam onder, en de datum: 1963.

| bron = {{aut|Hugo Claus}}, inleidende tekst 'Dertien manieren om een fragment van Alechinsky te zien', expositie in Van Abbemuseum 1963

| opmerking = Toen Alechinsky de schrijver [[w:Hugo Claus|Hugo Claus]] verzocht om een inleiding antwoordde deze dat hij veel beter zelf de titels van zijn schilderijen achter elkaar kon schrijven; toch schreef hij een inleidende tekst

}}

| tekst = Terwijl de taal voorafgaat aan het discours en (dat spreekt vanzelf) aan het beperkte alfabet van kooplui, pastoors en regelgevers, [..] zijn enkele schilders erin geslaagd een geschrift uit te vinden dat open, onafgewerkt, leesbaar en verstaanbaar is, maar waarvan het ontwerp naar geen enkele gearticuleerde taal verwijst [..] een [[w:Steen van Rosetta|steen van Rosette]] voor sprakelozen.

| bron = {{aut|Luc de Heusch}}, 'Un plaidoyer pour un homme abstrait' (Pleidooi voor een abstracte man), in tentoonstellingscatalogus, Paleis van Schone Kunsten, Brussel 1969

| opmerking = De Heusch benaderde in dit citaat Alechinsky als een schilder die 'schrijft' in beeldtaal

}}

| tekst = In sommige schilderijen van Alechinsky geven de tekeningen die hijzelf 'randillustraties' en [[w:Predella|'predella's']] noemt, een idee van zo’n stripverhaal waarvan de maker tegelijk beeldend kunstenaar en schrijver en natuurlijk ook verteller zou zijn.

| bron = {{aut|Hergé}}, in 1969 gegeven tekst aan Alain Germoz, journalist van ''Spécial'' - later opgenomen in ''Radrizzani'', 2015, pp. 99-100

| opmerking = Rond 1969 verzamelde de striptekenaar van o.a. Kuifje [[w:Hergé|Hergé]] nog werk van Alechinsky en andere Cobra-kunstenaars, maar daarna koos hij steeds meer voor beheerste kunst van kunstenaars zo als [[w:Roy Lichtenstein|Roy Lichtenstein]], die ver van de 'expressieve' Cobra-kunst verwijderd waren

}}

| tekst = Alechinsky is tegelijk de schilder, de vislijn met zijn lokaas, het water van de rivier en de vissen die erin zwemmen. [..] De binnenkant en de buitenkant botsen in zijn werk op elkaar, en lijken er allebei gedeukt uit te komen [..] het resultaat te zijn van het mengsel..

| bron = {{aut|Eugène Ionesco}}, Inleiding in ''Peintures et écrits'', Yves Rivière-Arts et Métiers Graphiques'', Parijs 1977

| opmerking = Alechinsky publiceerde in ''Peintures et écrits'' zijn 'Souvenotes' die hij later verder zou uitwerken; [[w: Eugène Ionesco| Eugène Ionesco]] probeerde hier in beelden de werkwijze van Alechinsky te beschrijven

}}

| tekst = Zo is de kunst van Alechinsky insnijdend: [..] hij onderbreekt, hij schrapt, hij verwerpt. Maar dat is om te redden, opdat wat bedolven is [weer] zijn kop kan opsteken, een kans krijgt, zichtbaar kan worden. In elk geval gaat niets verloren: wachtlijst voor de volgende ronde.

| bron = {{aut|Michel Sicard}}, inleiding in publicatie ''Frontières et bordures: encres sur cartes de navigation aérienne (Het ijzige oog, Muren en duinen van Aden)'', 1984

| opmerking = De opmerking van Sicard slaat op een reeks zwart-wit schilderijen van Alechinsky, gemaakt circa 1981-1984 - die allemaal omringd zijn door een paradoxale rand van vervlochten tekens en lijnen

}}

| tekst = Zwart op wit, onthullend gaat Alechinsky's penseel.. [..] verbindt tekst en tekening, en voert ze terug naar die gemeenschappelijke oorsprong van het Chinese schrift dat, volgens de schilder, van de tekening een verhaal maakt, van het beeld een ideogram.

| bron = {{aut|Daniel Abadie}}, 'Livres de Pierre', in ''Repères'' nr. 84, Galerie LeLong, Parijs, 1994

| opmerking = Samen met Hans Spinner maakte Alechinsky een serie beschreven porseleinen 'boeken': 'Les Infeuilletables' die toen in Galerie LeLong in Parijs werden geëxposeerd

}}