Anton Heyboer: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Citaten, voor 1970: 1953 |
nieuw citaat, 1953 |
||
Regel 19:
| aangehaald = {{aut|Bert Nijmeijer}}, ''Heyboer, een biografische speurtocht'', Nijgh & Van Ditmar, 2012, p. 93; {{ISBN|978-90-388-9626-7}}
| opmerking = In de tijd dat hij in Haarlem scheidde van zijn eerste vrouw Puk (mèt zoon Andries) maakte hij een kleine ets van een man met een kruis over zijn schouder, knielend aan de borst van een vrouw; ernaast plaatste hij een klein kind, ook geknield
}}
{{Citaat
| tekst = Beste Josef, [..] je adoratie voor een oude man [de oude schilder Henri Boot] die nog net een tikkeltje meer egoïst is dan de anderen, en daarom de meester. [2e brief:] Ik heb je soms gehaat, [..] Ik hoop dat je vindt wat ik ook gevonden heb, het einde van de hunkering, Wees erg zuinig op je stenen. Het is beter dat we elkaar niet ontmoeten, want we zitten beide in de groei. Later! [..] Betreed de aarde met zachte voeten. Het is het enige geluk. Je vriend Ton.
| bron = {{aut|Anton Heyboer}}, brief januari 1953, aan [[w:Josef Santen|Josef Santen]]
| aangehaald = {{aut|Bert Nijmeijer}}, ''Heyboer, een biografische speurtocht'', Nijgh & Van Ditmar, 2012, p. 81; {{ISBN|978-90-388-9626-7}}
| opmerking = Voor 1950 woonde Heyboer met zijn eerste vrouw Puk èn Josef Santen samen in een oud pand in Haarlem; samen verzamelden ze tijdens hun zwerftochten door de straten oude spullen en veel stenen. Santen volgde lessen bij [[w:Henri Boot|Henri Boot]] en bewonderde de oude kunstenaar sterk, waar Heyboer zich enorm aan ergerde
}}
| |||