Pyke Koch: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
nieuw citaat, 1939 |
|||
Regel 32:
| aangehaald = Centraal Museum Utrecht, [https://www.centraalmuseum.nl/nl/collectie/8235-zelfportret-met-zwarte-band-pyke-koch objectgegevens van 'Zelfportret met zwarte band']
| opmerking = Dit is het heel gedetailleerde opschrift op de achterzijde van het doek, in inkt. Ook staat er een signatuur en datering op lijst m.o. (met witte verf): 'Pyke Koch - '37'; dit was zijn laatste zelfportret van drie stuks die hij tussen 1931-1937 schilderde
}}
{{Citaat
| tekst = Zoo waren we nà de oorlog [na 1918]. We begrepen – ik bedoel: begré-é-é-pen: hoeren; we begrépen: moordenaars – Enfin van puur begrip ontstond een soort bordeelsnobbisme, een soort van overcompensatie in die richting – en nu, natuurlijk, wordt, door de generatie die te jong was om daarin te verkalken, de daad heel bar hooggeschat, het intellect was te hoog, te eenzijdig ten troon geheven. [..] (ik zag dergelijke zaken in ’t naoorlogs Berlijn en vond ’t toen ook best; en vond mijzelf erg verlicht dat ik ’t zoo best vond!) – ‘geen vooroordelen hebben’ heette dat, dat was ueberhaupt ’t tooverwoord 1920-1930.)
| bron = {{aut|Pyke koch}}, brief ongedateerd, c. 1939 aan zijn zus Jo Planten-Koch; RKD: Planten, inv.nr. 2.
| aangehaald = {{aut| Claartje Wesselink}}, 'Collaborerende kunstenaars - Het Fascisme van Pyke Koch', in [https://www.academia.edu/22803133/Kunstenaars_van_de_Kultuurkamer_Geschiedenis_en_herinnering ''Kunstenaars van de Kultuurkamer''], proefschrift, Universiteit van Amsterdam, 2014 p. 135
| opmerking = Koch keek terug op de vrije sfeer tijdens zijn eigen puberteitsjaren van na circa 1918, en de latere tegenreactie daarop
}}
| |||