Rik Wouters: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
nieuw citaat 1911 |
→Citaten, vanaf 1910: citaat, 1911 |
||
Regel 61:
| aangehaald = {{aut|Eric Min}}, in ''Rik Wouters, een biografie'', De Bezige Bij Antwerpen, 2011, p. 172; {{ISBN| 978 90 8542 174 0}}
| opmerking = Wouters bezocht de tentoonstelling 'Kunst van Heden'; hij zag Cezanne als positief voorbeeld, met al zijn zoeken om tot een eigen 'stilering' te komen
}}
{{Citaat
| tekst = Mijn grote beeld [ [[w:Het zotte geweld|Het zotte geweld]] ], schiet op en mijn andere studies ook. Voorts schilder ik [..] Ik ben aan vier schilderijen tegelijk begonnen [..] en ik ben erin geslaagd, ze op een interessante manier op te zetten, heel vloeibaar, en daar verwacht ik goede resultaten van. [..] Veel zeggen met weinig en toch volledig zijn [..] Ik werk niet meer spontaan met het paletmes..
| bron = {{aut| Rik Wouters }}, brief 19 juli 1911, aan vriend Simon Levy
| aangehaald = {{aut|Eric Min}}, in ''Rik Wouters, een biografie'', De Bezige Bij Antwerpen, 2011, pp. 178-180 {{ISBN| 978 90 8542 174 0}}
| opmerking = In de zomer van 1911 verdunde Wouters zijn verf met terpentijn, waardoor er schrale kleurvlakken ontstaan, en onbedekt wit doek dat het licht reflecteert
}}
{{Citaat
| tekst = Onze grote vriend [[w:James Ensor|Ensor]] heeft er heerlijke dingen hangen, niet te evenaren van kleurenweelde en uitzonderlijke tonen. Hoe fris oogt die 'Liefdestuin' niet, met al die kleine bonte figuurtjes in rozig wit, roze, rood, blauw, geel en nog veel andere schakeringen, de ene al buitengewoner dan de andere. De hemel is roze! Godverdomme, wat voor een roze! Het is uniek in de geschiedenis van de schilderkunst. De grond: zuiver veronese-groen [..] Allemaal heel schoon en goddelijk van kleur..
| bron = {{aut|Rik Wouters}}, notitie inclusief schets, later omgezet in een brief aan Simon Levy, maart 1912
| aangehaald = {{aut|O. Bertrand & S. Hautekeete}}, ''Rik Wouters. Kroniek van een Leven'', Antwerpen 1994, p. 85
| opmerking = Wouters ontmoette op de expositie Ensor; hij schetste hem de avond na de opening - met zijn paraplu! - in een bordeel in Antwerpen. Ensor had hem die dag ook toegezegd om model te zitten voor een buste die Wouters van hem wilde maken
| |||