Jan Mankes: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Citaten over Jan Mankes: april, 1918 |
→Citaten over Jan Mankes: maart 1923 |
||
Regel 110:
| aangehaald = {{aut| Martine van Poeteren}}, [https://biografieportaal.nl/recensie/een-schilder-van-tederheid-jan-mankes-ontleed/ 'Een schilder van tederheid. Jan Mankes ontleed'], op Biografieportaal, 13 maart 2020
| opmerking = Mankes werd in eigentijdse recensies vaker als kluizenaar of kloosterling neergezet. De sterke waardering voor zijn werk toen hing wellicht juist samen met de opkomst van reclame; het 'onechte' tegenover het 'pure'
}}
{{Citaat
| tekst = Het moet gezegd worden dat de geschilderde uitingen een neiging tot [[w:Maniërisme|manierisme]] toonen. Er is dikwijls een ziekelijke weekheid in de kleur, die te mooi aandoet, die niet als smart ontroert. Er is een gemis aan spanning in zijn neiging tot ’t gestyleerde.. .Ik wist 't, maar ik zag het nooit zo als een fondamenteele fout van Mankes. Dit is voor mij de teleurstelling deezer expositie [grote expositie met 130 schilderijen, c. 40 tekeningen en 40 prenten] [..] De Mankes die absoluut [overeind] 'blijft' is de [w:Houtsnede|houtsnijder]], de etser. Vooral de houtsneden zijn van groote beteekenis.
| bron = {{aut|Just Havelaar}}, 'Eeretentoonstelling Jan Mankes, Utrechtse Kunsthandel', in ‘’Het Vaderland’’, 1 maart 1923
| aangehaald = ''Jan Mankes 1889-1920'', red. Karlijn Berends & Tosca Philipsen; tentoonstellingscatalogus, Waanders, Zwolle 2007, p. 142
| opmerking = [[w:Just Havelaar|Just Havelaar]] viel met name over de zachtheid van kleur en de stilering in de schilderijen van Mankes - waar hij met het gedrukte zwart-wit werk geen enkele last van had
}}
| |||