Versie van 23 feb 2021 21:57 bewerken FotoDutch (overleg \| bijdragen) 2.770 bewerkingen citaat 1937 ← Oudere bewerking		Versie van 23 feb 2021 22:09 bewerken ongedaan maken FotoDutch (overleg \| bijdragen) 2.770 bewerkingen citaat 1981 Nieuwere bewerking →
Regel 106: \| bron = {{aut\|Emile Putman}}, ''Entretien avec Bram van Velde, par Putman/ Lamarche-Vadal, Artiste nr. 7, 1981, p. 211 \| aangehaald = {{aut\|Eric Slagter}}, [https://www.dbnl.org/tekst/_maa003199201_01/_maa003199201_01_0055.php 'Portfolio/Bram van Velde: Paroles'], p. 28 }} {{Citaat \| tekst =..Men dient te erkennen dat zijn [Picasso] scheppingskracht en zijn vernieuwingsdrang uitzonderlijk zijn geweest. Maar hij kende de twijfel niet, het tasten; hij was ongevoelig voor het drama. Hij leefde opgejaagd door de noodzaak tot alsmaar meer, meer schilderijen, meer geld en men zou haast kunnen zeggen: meer vrouwen.. [..] Het grote gevaar is het fabriceren. Nooit forceren. Men moet slechts wachten. Het moeilijkste is niets te doen. \| bron = {{aut\|Emile Putman}}, ''Entretien avec Bram van Velde, par Putman/ Lamarche-Vadal, Artiste nr. 7, 1981 \| aangehaald = {{aut\|Eric Slagter}}, [https://www.dbnl.org/tekst/_maa003199201_01/_maa003199201_01_0055.php 'Portfolio/Bram van Velde: Paroles'], p. 31 \| opmerking = Bram van Velde maakte in zijn gehele leven minder werken dan [[w:Pablo Picasso\|Picasso]] in één productief jaar }} Regel 112 ⟶ 119: \| tekst = ..een man [Vincent van Gogh] die brandt, een toorts. Zijn oprechtheid is absoluut. Zijn mooiste schilderij is het korenveld waar hij zich doodt. Daar bevinden we ons aan de grenzen van de schilderkunst. Verder kan men niet gaan. \| bron = \| aangehaald = {{aut\|Michel Nuridsany}}, 'Je peins ~~l’Impossibilité~~l'Impossibilité de peindre', ''Le Figaro'', 24 oktober 1989, p. 35 + Erik Slagter in ''Bram van Velde een hommage'', Stedelijk Museum De Lakenhal in Leiden, Stedelijk museum Schiedam, Museum De Wieger in Deurne, 1994, p. 40 {{ISBN\|90-70940-15-9}} \| opmerking = Citaat slaat op [[w:Vincent van Gogh\|Vincent van Gogh]]; Voor Van Velde was Van Gogh een inspirerend voorbeeld tijdens zijn verblijf in [[w:Worpswede\|Worpswede]], Duitsland van 1922 tot 1924. Dit citaat is echter van latere jaren }} Regel 146 ⟶ 153: {{Citaat \| tekst = In 1946 exposeerde Bram, vijftig jaar oud, voor het eerst en wel bij galerie Mai in Parijs, twee jaar later gevolgd door een tentoonstelling bij galerie Maeght, die ook met [broer] Geer van Velde een contract sloot. In 1948 exposeerden de broers hun werk in New York. Eerst na het midden van de jaren [19]vijftig vond de kunst van de [broers] Van Velde's erkenning in Parijs. In 1958 werd vrijwel het gehele oeuvre van Bram, ongeveer honderd schilderijen, getoond in de Kunsthalle Bern. Na zijn succes trok Bram van Velde zich terug in de w:Haute Provence\|Haute Provence]] en verhuisde in 1959 naar de omgeving van Genève. Na 1958 waren er regelmatig overzichtsexposities van zijn werk in Amerika en in Europa, onder meer in 1959 in Amsterdam en in 1961 in Parijs, met inleidingen van o.m. [[w:Pierre Alechinsky\|Pierre Alechinsky]] en [w:Christian Dotremont\|Christian Dotremont]]. ~~Europa, onder meer in 1959 in Amsterdam en in 1961 in Parijs, met inleidingen van o.m. [[w:Pierre Alechinsky\|Pierre Alechinsky]] en [w:Christian Dotremont\|Christian Dotremont]].~~ \| bron = {{aut\|Erik Slagter}}, [https://www.dbnl.org/tekst/_ons003198901_01/_ons003198901_01_0007.php ''Ons Erfdeel'']. Jaargang 32, 1989, \| opmerking = Erik Slagter geeft een schets van de verspreiding van het werk van Bram van Velde, dat tot 1946 nog nooit in een tentoonstelling te zien was geweest

Bram van Velde: verschil tussen versies