Bram van Velde: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
citaat aangepakt |
25 oktober 1964 citaat aangevuld + citaat 1955 |
||
Regel 51:
{{Citaat
| aangehaald = {{aut|Pierre Schneider}}, ''Les Dialogues des Louvre'', Adam Biro, 1991; {{ISBN|978-2876601321}}
| opmerking = Het citaat van Bram van Velde slaat op de schilderkunst in het Louvre die al wandelend werd bekeken
}}
{{Citaat
| bron = {{aut|'Rencontres avec Bram van Velde}}, interview 25 oktober 1964, ''Rencontres avec Bram van Velde'', Fata Morgana, 1978
| opmerking = Juliet heeft vele gesprekken met Bram van Velde gevoerd, tussen c. 1964 - 1972
}}
* (1969 - 1976) kritiek op de Franse ’esthetische’ kunst: De Franse kunst, het ontbreekt haar aan een zekere wildheid (1969).. ..Ik heb de Franse schilderkunst nooit zo gewaardeerd. Ze is vaak te gepolijst,te elegant. Ze is niet waarachtig genoeg (1974).. ..De Franse kunst? Het is vaak de maat, de meesterschap van de maat. Er wordt nooit geprobeerd om de grenzen terug te brengen tot wat onmogelijk lijkt te zijn(1976).
Regel 91 ⟶ 101:
** ''Entretien avec Bram van Velde, par Putman/ Lamarche-Vadal, Artiste nr. 7, 1981, pagina 21l''
▲* (na 1970): Een schilder is iemand die ziet. Ik schilder het moment waarop men het gaat zien. E voor de beschouwer is het gelijk. Ook hij gaat het doek naderend naar een ontmoeting ; de ontmoeting met het zien.
▲** ''Bram van Velde: een Hommage, Stedelijk Museum De Lakenhal Leiden, Stedelijk Museum Schiedam, Museum de Wieger, Deurne 1994, page 130''
==Citaten van Bram van Velde - ongedateerd==
{{Citaat
| tekst = ..een man [Vincent van Gogh] die brandt, een toorts. Zijn oprechtheid is absoluut. Zijn mooiste schilderij is het korenveld waar hij zich doodt. Daar bevinden we ons aan de grenzen van de schilderkunst. Verder kan men niet gaan.
| bron =
| aangehaald = {{aut|Michel Nuridsany}}, 'Je peins l’Impossibilité de peindre', ''Le Figaro'', 24 oktober 1989, p. 35 + Erik Slagter in ''Bram van Velde een hommage'', Stedelijk Museum De Lakenhal in Leiden, Stedelijk museum Schiedam, Museum De Wieger in Deurne, 1994, p. 40 {{ISBN|90-70940-15-9}}
| opmerking = Citaat slaat op [[w:Vincent van Gogh|Vincent van Gogh]]; Voor Van Velde was Van Gogh een inspirerend voorbeeld tijdens zijn verblijf in [[w:Worpswede|Worpswede]], Duitsland van 1922 tot 1924. Dit citaat is echter van latere jaren
Regel 105 ⟶ 112:
{{Citaat
| tekst = De wereld is een mysterie, het schilderen helpt me er in door te dringen. Wat ik wil zeggen is te vreemd, te gewelddadig om het in woorden of gedachten te kunnen dwingen. Het wil zich manifesteren en ik schilder.
| bron = {{aut|Franz Meyer}}, 'Een Geschenk uit de volheid van het bestaan', in ''Bram van Velde 1895 – 1981'', SDU, Den Haag, 1989
| aangehaald = {{aut|Erik Slagter}}, [https://www.dbnl.org/tekst/_maa003199201_01/_maa003199201_01_0055.php 'Portfolio/Bram van Velde: Paroles'], in ''Maatstaf'', Jaargang 40, 1992, p.
| opmerking = Van Velde waardeerde [[w:Charles Baudelaire|Baudelaire]] enorm, die hem o.a. leerde dat beeldende kunst geen afbeelding is, maar een openbaring, aldus Erik Slagter
}}
| |||