Bram van Velde: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
FotoDutch (overleg | bijdragen)
Betere intro boven
FotoDutch (overleg | bijdragen)
Regel 18:
 
==Citaten van Bram van Velde - chronologisch==
 
{{Citaat
*| tekst = ..de kunst is er toch niet voor het persoonlijk genoegen van de een of ander [..] Kunst wil alles teruggeven wat in ons leeft. Hoe omvattender de kunstenaar dus tegenover het leven tegenover staat om[..] zo machtiger zal zijn werk spreken, en geeft een kunstwerk dus een maatstaf van de geestelijke omvang van zijn schepper.
| tekst = ..een man [Vincent van Gogh] die brandt, een toorts. Zijn oprechtheid is absoluut. Zijn mooiste schilderij is het korenveld waar hij zich doodt. Daar bevinden we ons aan de grenzen van de schilderkunst. Verder kan men niet gaan.
**| bron = {{aut|Bram van Velde}}, ''brief aan E. H. Kramers, 25-10-1926''
| bron =
| aangehaald = {{aut|MichelErik NuridsanySlagter}}, 'Je peins l’Impossibilité de peindre', ''Le Figaro'', 24 oktober 1989, p. 35 + Erik Slagter in ''Bram van Velde een hommage'', Stedelijk Museum De Lakenhal in Leiden, Stedelijk museum Schiedam, Museum De Wieger in Deurne, 1994, p. 4044; {{ISBN|90-70940-15-9}}
|opmerking = In contact met de vele nieuwe kunststromingen in Parijs c. 1926 onderkende Van Velde veel 'dilettantisme' - met name bij de Nederlandse kunstenaars van die tijd, die volgens hem vaak voor hun eigen genoegen werkten
| opmerking = Citaat slaat op [[w:Vincent van Gogh|Vincent van Gogh]]; Voor Van Velde was Van Gogh een inspirerend voorbeeld tijdens zijn verblijf in [[w:Worpswede|Worpswede]], Duitsland van 1922 tot 1924. Dit citaat is echter van latere jaren
}}
 
*Kunst wil alles teruggeven wat in ons leeft. Hoe omvattender de kunstenaar dus tegenover het leven staat om zo machtiger zal zijn werk spreken, en geeft een kunstwerk dus een maatstaf van de geestelijke omvang van zijn schepper.
** ''brief aan E. H. Kramers, 25-10-1926''
 
* Mijn werk is van mijn wil onafhankelijk, door een innerlijke kracht gedreven ontstaan mijn beste werken, met de wil is daar niets te maken. Het is juist die onmiddellijke spontaniteit van het doorleefde wat het verschil is tussen mijn werk en de meeste anderen, die met hun verstand kunstwerken maken.
Regel 34 ⟶ 30:
* Ben ik aan het schilderen, door levendige spanningen gedreven, dan wil ik tot uitdrukking brengen wat er in me leeft. Is die spanning nu uitgewerkt, is dat leven wat in me was zichtbaar geworden, dan is er gebeurd wat er gebeuren moest. Steeds weer opnieuw beleef je een werk wat zo ontstaan is. Wat is er gebeurd? Moeilijk te zeggen. Want het was niet mijn verstand wat de [[leiding]] had maar de innerlijke wens die zijn innerlijk leven openbaarde.
** ''brief aan H.P. Bremmer, 17-11-1930, Gemeentearchief Den Haag''
 
 
* Ik wil vreugde, zekerheid. Dat bereik ik niet door verstandelijke overwegingen, in tegendeel, deze voeren tot zekere vertwijfeling van de innerlijke mens. Niet wat hij denkt houdt de kunstenaar bezig, maar wat hij voelt.
Regel 99 ⟶ 94:
** ''Franz Meyer, Een Geschenk uit de volheid van het bestaan, in Bram van Velde 1895 – 1981. SDU, Den Haag, 1989''
 
==Citaten van Bram van Velde - ongedateerd==
{{Citaat
| tekst = ..een man [Vincent van Gogh] die brandt, een toorts. Zijn oprechtheid is absoluut. Zijn mooiste schilderij is het korenveld waar hij zich doodt. Daar bevinden we ons aan de grenzen van de schilderkunst. Verder kan men niet gaan.
| bron =
| aangehaald = {{aut|Michel Nuridsany}}, 'Je peins l’Impossibilité de peindre', ''Le Figaro'', 24 oktober 1989, p. 35 + Erik Slagter in ''Bram van Velde een hommage'', Stedelijk Museum De Lakenhal in Leiden, Stedelijk museum Schiedam, Museum De Wieger in Deurne, 1994, p. 40 {{ISBN|90-70940-15-9}}
| opmerking = Citaat slaat op [[w:Vincent van Gogh|Vincent van Gogh]]; Voor Van Velde was Van Gogh een inspirerend voorbeeld tijdens zijn verblijf in [[w:Worpswede|Worpswede]], Duitsland van 1922 tot 1924. Dit citaat is echter van latere jaren
}}
 
{{menu}}