Hendrik Werkman: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
FotoDutch (overleg | bijdragen)
→‎Externe Links: nieuwe link, 11 brieven
FotoDutch (overleg | bijdragen)
Regel 19:
==Citaten van Hendrik Werkman - chronologisch==
{{Citaat
| tekst = ..Aangezien wij dus overtuigd zijn dat het nog niet TE LAAT is, zullen wij spreken.<br>Het wordt tijd, waarachtig [..] ..meer dan tijd dat er iets gedaan wordt.<br>Er MOET getuigd en gesproken worden.
| bron = {{aut|Hendrik Werkman}}, zijn Manifesto: 'Aanvang van het violette jaargetijde' (ook bekend als 'Roze Pamflet'), september 1923; locatie: collectie van Stedelijk Museum, Amsterdam
| aangehaald = Woest en Ledig, [https://www.woestenledig.com/woestenledig/2008/07/wacht-niet-tot-na-het-ontbijt.html 'Wacht niet tot na het ontbijt'], 15 juli 2008
| opmerking = Citaat van Werkman komt uit zijn vroege 'Manifesto' en karakteriseert de stijl en expressiviteit ervan
}}
Regel 28:
| tekst = Kunst is overal. Zij wordt den mensch als het ware door de vogels op de jas geworpen. In elke zuigeling met zwakke ingewanden wordt de latente kiem gelegd voor een kunstenaar[..] Ons eerste geschrift verschijnt binnenkort. Wij nodigen u dringend uit medelezer te worden [van Werkman's komende kunsttijdschrift 'The Next Call'] [..] Wij rekenen op uwe DADEN in het witte jaargetijde met de zwarte schaduwen..
| bron = {{aut|Hendrik Werkman}}, zijn Manifesto: 'Aanvang van het violette jaargetijde' (ook bekend als 'Roze Pamflet'), september 1923; locatie: collectie van Stedelijk Museum, Amsterdam
| aangehaald = Woest en Ledig, [https://www.woestenledig.com/woestenledig/2008/07/wacht-niet-tot-na-het-ontbijt.html 'Wacht niet tot na het ontbijt'], 15 juli 2008
| opmerking = Citaat van Werkman illustreert zijn houding als kunstenaar en kondigt zijn tijdschrift The Next Call aan (zie ook afbeelding onder)
}}
 
{{Citaat
| tekst = Ik heb een pas aangevraagd en ga West-Europa in 5 dagen afreizen. Begin in Keulen en eindig vermoedelijk in Parijs. Wie doet je wat. In Keulen is een groote tentoonstelling van Duitse schilders [met name van [[w:Die Brücke (kunst)|Die Brücke]] ]. Jan W. [=[[w:Jan Wiegers|Jan Wiegers]] ] is er geweest en animeerde zoodanig dat ik er even heen ga [..] ..'t schijnt dat Jan met me mee wil. Hij was zo enthousiast dat ik vermoed hem als reisgezel te kunnen noteren.
| bron = {{aut|Hendrik Werkman}}, in zijn brief aan Cor Spruit, 14 August 1929
| aangehaald = {{aut|Doeke Sijens}}, in ''H. N. Werkman - Leven & Werk - 1882-1945'' Groninger Museum / Stichting Werkman, 2015, p. 110
Regel 46:
 
{{Citaat
| tekst = de critiek heeft de producten van mijn laboratorium voorzien van een (nieuw) etiket: abracadabra.. [..] van abacadabraïsme kan men niet spreken en dat is haar voorsprong op alle ismen: het kent geen tijd en geen grenzen en vooral geen 'perioden' [maar] slechts jaargetijden.. ..alle ismen zijn dood, verwaaid, verstoven, weg (hier past beeldspraak niet, beeldspraak is altijd valsch) slechts voor het abracadabra is de toekomstige wand, de komende wand in het komende huis hoe ook de peintuur van ander maaksel zich kromt en plooit, poets of opblaast, het is al om niet.. [..] wij richten ons immers niet tot deze nakomers maar uitsluitend tot de artisten op deze globe..
| bron = {{aut|Hendrik Werkman}}, in zijn 'Proclamatie 2.' Nov. 1932, locatie: collectie van Gemeentemuseum Den Haag
| aangehaald =
Regel 60:
 
{{Citaat
| tekst = Het onderwerp meldt zichzelf en wordt nooit gezocht, daarna volgt een kleine tekening voor de kleurvlakken die meteen vaststaan. Deze kleuren worden met groote houtblokken gedrukt en met de handrol bijgewerkt en verlevendigt. Als pers gebruik ik een oude handpers met hefboom (c. 1800) [..] .Soms is het noodig zwaar te drukken, soms heel licht; soms wordt de ene helft van het blok vet ingerold [met inkt], de andere helft schraal, ook wordt door eerst op een stuk papier de eerste laag verf af te drukken een lichte tint gekregen die dan op het origineel afgedrukt wordt, een andere keer druk ik de eerste druk van het papier weer op het origineel af [..] .Zijn de kleurvlakken aangebracht, dan is als het ware de eerste staat bereikt..<br>.Het spreekt vanzelf dat onder het werk verschillende zijsprongetjes gemaakt kunnen worden. Ter verlevendiging, zowel wat kleur als wat versiering aangaat: het hoofddoel staat steeds voor oogen.
| bron = {{aut|Hendrik Werkman}}, in brief (6.) aan August Henkels (latere mede-oprichter van [[w:De Blauwe Schuit (uitgeverij)|De Blauwe Schuit]], 24 januari 1941
| aangehaald = {{aut|red. ed. A. de Vries, J. van der Spek, D. Sijens, M. Jansen}}, in ''H. N. Werkman - Leven & Werk - 1882-1945'', WBooks, Groninger Museum / Stichting Werkman, 2015, p. 134
Regel 67:
 
{{Citaat
| tekst = Als verf gebruik ik lichtechte drukinkt, meestal puur, ook wel gemengd. Het mengen is wel geen kunst maar kan zeer verschillend gebeuren. Geheime middelen worden niet toegepast, maar ik kan er niet aan werken, dan alleen in eenzaamheid (bij zonneschijn). Door niemand wordt op deze wijze gewerkt.,; ik geloof dat ook niemand anders dezelfde kleureffecten zou kunnen krijgen dan na veel oefening en ervaring. Soms gaat één druk tot 50 maal onder de pers. Nooit meer dan één ex. Per dag.
| bron = {{aut|Hendrik Werkman}}, in brief (6.) aan August Henkels, 24 januari 1941
| aangehaald = {{aut|red. ed. A. de Vries, J. van der Spek, D. Sijens, M. Jansen}}, in ''H. N. Werkman - Leven & Werk - 1882-1945'', WBooks, Groninger Museum / Stichting Werkman, 2015, p. 134