Dora Marsden: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website
Regel 11:
| tekst = We are one another's daily food. We take what we can get of what we want. We can be kept out of "territory" but not because we have an compunction about invading. Where the limiting line falls is decided in the event, turning on the will, whim and power of those who are devoured and devourers at one and the same time. Life is feasting and conflict: that is its zest. The cry for peace is the weariness of those who are too faint-hearted to live.
| taal = Engels
| vertaling = We zijn elkaars dagelijks brood. We pakken wat we kunnen krijgen van wat we willen. We kunnen uit een "territorium" worden gehouden maar niet omdat we een wroeging hebben voor het binnendringen. Waar de grens ligt, wordt in het moment bepaald, door de wil, bevlieging en macht van hen die tegelijk verslinden en verslonden worden. Het leven is smullen en conflict: dat is zijn smaak. De roep om vrede is de vermoeidheid van hen die de dapperheid missen om te leven.
| bron = {{aut|Dora Marsden}}, ''The Illusion of Anarchism'', The Egoist, 15 september 1914.
| aangehaald = ''Max Stirners Dialectical Egoism: A New Interpretation'', Lexington Books, 2010, p. 215.
Regel 17:
 
{{Citaat
| vertaling = Het feit dat men in het achterhoofd moet houden is dat de sterken nooit overwegen of ze iets "zouden moeten" of "niet zouden moeten doen". De sterken staan het "respect voor andermans belangen" enkel toe als een mankement enkel van de zwakken. De tolerantie die zij voor anderen hebben is geen "respect" maar indifferentie. De prioriteit vanvoor het behartigen van het eigen belang laat eigenlijknamelijk niet voldoende energie over voorten aanzien van aandacht naarvoor die van anderen. Het is enkel wanneer andermans belangen zich opdringen aan die van heniemand zelf dat de indifferentie te niet wordt gedaan: zij vormen nu mogelijke bondgenoten of obstakels. In het geval van het laatstgenoemde ontstaat er ineens een fundamentele afwezigheid van respect.
| taal = Engels
| tekst = The fact to be borne in mind is that whether one "should" or "should not," the strong natures never do. The powerful allow "respect for other's interests" to remain the exclusive foible of the weak. The tolerance they have for others "interests rests" is not "respect" but indifference. The importance of furthering one's own interests does not leave sufficient energy really to accord much attention to those of others. It is only when others' interests thrust themselves intrusively across one's own that indifference vanishes: because they have become possible allies or obstacles. If the latter, the fundamental lack of respect swiftly defines itself.