Louis Couperus: verschil tussen versies

}}

 

'''''(Zie het aparte artikel over het boek [[Eline Vere]] van Louis Couperus.)'''''

 

{{Citaat

| tekst = Wat ware het heerlijk geweest innig gelukkig als vrienden steeds samen te zijn, steeds samen te leven in een kalm kuis blauw van broederlijkheid, in de gouden extase hunner sympathie, zonder vrouwen...’

}}

 

{{Citaat

| tekst = Eigenlijk is het leven toch één zelfbedrog, één dwalen in illusie, dacht zij droef, melancholiek. Een groot doel, een werelddoel of een klein doel voor zichzelf, voor zijn eigen lijf en ziel. O God, wat is dat alles weinig! En wat dwalen wij rond, zonder iets te weten. En elk zoekt zijn eigen doeltje, zijn illusie.

}}

 

{{Citaat

| tekst = Het stortregende en Dorine van Lowe was doodmoe, toen zij, die middag, vóor het diner nog even bij Karel en Cateau aanwipte, maar Dorine was tevreden over zich-zelve. Zij was na de lunch dadelijk uitgegaan en had geheel Den Haag doortrippeld en doortramd; zij had veel bereikt zo niet alles en haar vermoeide gezicht stond heel blij en haar levendige zwarte ogen flonkerden.

}}

 

{{Citaat

| tekst = Ik reis altijd met pauweveêren: hunne prachtige kleuren brengen geluk aan, o lezer: geloof niet, wie u zegt, dat pauweveêren ongeluk aan brengen!

}}

 

{{Citaat

| tekst = (...) de tragedie van alle de duistere, ons nauwelijks bekende, gewetene machten, die onze lichamen-en-ziel als een onscheidbare uniteit beheersen, tyrannisch domineren tot wij niets meer zijn dan de hijgende prooi in de klauwen van het verschrikkelijke Noodlot.