Wikiquote:De kantine: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Nieuw kopje aangemaakt: Parijs
oetin
Regel 775:
== Parijs ==
 
Vijfhonderd euro!, schreeuwde die agent op het bureau. Natjasa vertaald. Stomverbaast kijk ik haar aan. Spreek jij Frans? Later, leg ik je nog wel uit. Nou, vertaal dan eens dat ik eerst nog gevraagd heb of het mocht, die foto. Toen was het nog licht, bijt de agent terug. Alleen de verlichting is auteursrechtelijk beschermd! Kan ik pinnen vraag ik? Ik heb net vandaag mijn bijstand gehad. Is goed zegt die agent. Shit! Te weinig saldo! Ik het verhaal van die miljoen en die mail verteld, begreep die man meteen. Ja zegt hij, altijd uitgaan van goede wil. En blijven communiceren hoor. Enfin, dus aan de praat geraakt. Hoe weet u dat allemaal van die panoramavrijheid? Bleekt die man een bijbaantje te hebben. Wikipedians in Residence. Carrière gemaakt. Wikimedia France. Ging hij foto's laten zien. Hij, in het Centre Pompidou met Obama en de dalai lama. En ze bleven maar komen. Foto's foto's foto's en nog eens foto's. Wales met zijn Nobelprijs samen met hem, geweldig! Nou ja, zegt hij, jij en ik gaan uit van goede wil, die Nigeriaan zal het geld wel hard nodig hebben gehad , ga maar. Laat maar zitten, ik betaal die bon wel. (wordt vervolgd)
 
==Rijk!==
 
Met barstend hoodpijn wakker geworden. Toch teveel gedronken. Dat zat zo, die agent die ons naar de daklozeopvang had gebracht, had nog een paar flesjes achterin zijn auto liggen van de laatste Wikimeeting (hebben ze daar ook, bleek) en liep even mee naar binnen. Nou, dat was meteen dikke mik met Natasja. Ik verstond er geen woord van. Alleen Viva Wikimediá! Vashe zdoróvje! Cheers! En een lol dat die twee hadden. Naar bed gegaan. De volgende dag, zeg, wat was dat nou met die vent? Ach, zegt ze, gemeenschappelijk verleden, laat nu maar. Nee, zeg en nu wil ik het weten. En ze begon te vertellen en te vertellen, het hield niet meer op. Over Wikimedia Rusland, over het proosten, de feesten, nou je wist niet wat je hoorde. En daar kwamen ze weer, de foto's. Natasja met Poetin en Wales in het Kremlin, Natasja met Wales bij het Mausoleum van Lenin, Natasja met Wales met zijn Poesjkin-medaille, indrukwekkend in een woord. Ja, vroeger maakte ik metro's schoon in Moskou, Wiki-carrière weet je wel zei ze. Talen geleerd op al die conferenties. Drankprobleem gekregen van het proosten, iets met een Wodka-coup. Lager wal. Triest verhaal.
<br>Mij ging een lichtje branden. Kom, Natasia, op naar Luxemburg. Luxemburg? Ja Luxemburg, daar hebben ze nog geen Wikimedia-chapter. Zinloze bijeenkomsten organiseren, onkostenvergoeding, relaties en interessante contacten, wat wil je nog meer. En vanochtend kreeg ik een telefoontje van het Leger des heils, waar ik mijn postadres heb. Een agent kwam het vertellen. Die Nigeriaan heeft namelijk woord gehouden, een Mercedes en twee BV's staan nu op mijn naam! En kijk eens, had ik nog. Een creditcard met een paar duizend euro erop. Helemaal vergeten! Maar gelukkig kreeg ik net een mailtje, anders nooit had ik er nooit meer aan gedacht. De kaart bleek geblokkeerd te zijn en ik hoefde alleen maar op een link te klikken en mijn gegevens in te vullen om hem te deblokkeren. Wat een service! Ga uit van goede wil, dan komt alles goed, je ziet het maar weer.