Demokritos: verschil tussen versies

* Welgemoedheid (euthemia) verwerven de mensen door matiging van de [[lust]] en door harmonie in het leven. Gebrek en overvloed plegen in elkaar over te gaan en grote opwinding in de ziel te veroorzaken. De zielen die zich in scherpe tegenstellingen storten zijn noch bestendig, noch welgemoed. Men moet daarom zijn [[denken]] op het mogelijke richten en zich tevreden stellen met wat men bezit, zonder op de bevoordeelden en bewonderden al te veel acht te slaan en hen in gedachten na te streven. Integendeel , men moet kijken naar het lot van de met droefenis beladenen en zich hun lijden ernstig voor de geest roepen, dan zal de eigen toestand ons op dat ogenblik benijdenswaardig toeschijnen, dan zal het ons niet overkomen dat onze ziel schade lijdt door de niet rustende begeerte naar meer.

*Sextus Empiricus over Democritos: Er zijn twee vormen van [[kennis]]. De ene daarvan is mogelijk door de zintuigen, de andere door het [[denken]]. De laatste noemt hij de ware, omdat deze ons zelf de zekerheid omtrent de waarheid verschaft; daarentegen noemt hij de kennis middels de zintuigen de duistere, omdat deze, zo zegt hij, niet in staat is de waarheid te onderscheiden.(...) Er zijn twee vormen van kennis, zegt hij, de ware en de duistere; tot de duistere behoren alle volgende: het gezicht, het gehoor, de reuk, de [[smaak]] en het gevoel. De ware kennis is daarvan echter geheel verschillend.(...) Wanneer een voorwerp te klein is, zodat de duistere kenvorm het niet zien, horen, ruiken, proeven of met de tastzin [[waarnemen]] kan, dan is een betere kenvorm nodig, de ware, omdat ze een verfijnder vermogen tot [[kennis]] van de waarheid bezit, namelijk het [[denken]]. (...) Dus, volgens Democritos (zegt Sextus Empiricus) levert het [[denken]] de maatstaf voor het vaststellen van de waarheid.