Etienne Vermeersch: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Mdd (overleg | bijdragen)
Mdd (overleg | bijdragen)
Enige aanvulling
Regel 117:
* "Knack vroeg aan honderd Vlamingen die het maatschappelijk debat op de voet volgen, wie het zwaarst weegt op dat maatschappelijk debat. Uit een daarop samengestelde 'intellectuele hitparade' eindigde Vermeersch op de eerste plaats, voor socioloog [[Luc Huyse]] en hoogleraar en vicerector aan de Universiteit Antwerpen Bea Cantillon... In 1989 hield het intussen verdwenen blad De Nieuwe Maand al eens een gelijkaardige enquête. Etienne Vermeersch strandde toen op de tweede plaats, na de intussen overleden filosoof [[Leo Apostel]].
** "Vermeersch is grootste intellectueel van Vlaanderen" op standaard.be, dinsdag 22 januari 2008 ([http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=DMF22012008_091 bron])
 
* "Etienne Vermeersch, de invloedrijkste intellectueel van Vlaanderen, adviseerde schrijver Hugo Claus niet te lang met euthanasie te wachten. In het ziekenhuis had ik de Ethica van Spinoza bij me, voor als ik het moeilijk zou hebben.<br>Filosoof Etienne Vermeersch, volgens een panel van het weekblad Knack de invloedrijkste intellectueel van Vlaanderen, vindt het vervelend dat Vlaanderen en Wallonië uit elkaar groeien. België, zegt hij, is langzaam aan het verdwijnen. Maar wat hij echt erg vindt: Vlaanderen en Nederland groeien ook uit elkaar. Dat is veel pijnlijker..."
** Uit: Petra de Koning (2008) "Zonder de rede is leven zinloos: De Vlaamse filosoof Etienne Vermeersch over euthanasie, Wallonië, God en de islam". In: ''NRC Handelsblad'', zaterdag 29-03-2008. p.Z04
 
* "Het beeld dat de levenden overhouden, moet dat zwaar wegen? Zwaarder misschien zelfs wel dan de wensen van de stervende? Die vraag werd opgeroepen door de uitspraken van de Belgische filosoof Etienne Vermeersch afgelopen zaterdag in deze krant. Hij sprak over euthanasie, die wat hem betreft ook mogelijk moest zijn als iemand niet (meer) in staat was daarom te vragen. Hij zei dat voor hem zelf gold dat als hij dingen zou gaan doen, bijvoorbeeld als gevolg van Alzheimer, die hij bij zijn volle verstand schaamtevol zou vinden, dat een vorm van lijden zou zijn. Mijn moeder was een uiterst preutse vrouw, vertelde hij, maar op haar sterfbed kon het haar niets schelen dat ze half bloot was. Zij leed daar zelf niet onder, maar ons beeld van haar leed daar wel onder.<br>Die laatste zin gaf te denken. Ons beeld van haar, daar ging het om, daar wilde hij zelfs graag een wetswijziging voor zien, die het mogelijk zou maken om iemand in die situatie uit haar lijden te verlossen. Want het is lijden als je leeft op een manier die je nooit gewild had, vindt Vermeersch. En waarom vindt hij dat? Met het oog op het beeld dat de anderen van je hebben. Het leven van zijn moeder is zinloos geworden wanneer zij zichzelf niet meer aan hem kan voordoen zoals ze was, en dat betekent: zoals hij haar zag..."
** Marjoleine de Vos (2008) "Wat ze van me denken". In: ''NRC Handelblad''. Maandag 31-03-2008. p.07
 
* "Etienne Vermeersch (Brugge °1934) krijgt de prijs vanwege zijn niet-aflatende inspanningen om de waarheid (met kleine letter w) kenbaar te maken, 'omdat hij een taboedoorbreker is en een wezenlijke rol gespeeld heeft in de ontvoogding van de mens op ethisch wereldbeschouwelijk en Vlaams vlak en omdat hij geen ivoren-toren-intellectueel is, maar altijd probleemoplossend denkt'.